JAZZ Od Nowa Festival 2007
23 – 24 lutego (piątek – sobota), godz. 20:00
23 lutego (piątek), godz. 20:00
MAZZOLL & PLAZMATIKON
Mazzoll – klarnety
Maciej Szczepański – bas
Kacper Czechowski-Salzman – gitara
Paweł Moszyński – klawisze, syntezatory
Stanisław Koźlik – bit maszyny
Wspólny projekt muzyków (Mazzoll & Plazmatikon) powstał z przekonania, że improwizacja w wykonaniu różnych osobowości muzycznych stanowi najpełniejszą formę muzycznej ekspresji.
Mazzoll – klarnecista, basklarnecista i kreator działań kulturalnych. Jest jednym z twórców pojęcia yass, którego zasługi na polu muzyki improwizowanej znane są tak w Polsce, jak i w Europie. Realizował się jako muzyk legendarnych formacji yassowych Miłość, Niebieski lotnik, Trytony, Kury, lider wielu formacji muzycznych (Mazzoll & Arhytmic Perfection, Pieces of Brain, Arhytmic Brain, Prozelits), dyrektor artystyczny festiwalu muzyki improwizowanej YASS-NO (1998, 1999, 2000) oraz ART. DEPOT (2005, 2006), autor muzyki do awangardowych filmów i instalacji multimedialnych.. Mazzol jest także laureatem nagrody Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury z 2000 roku za całokształt pracy twórczej. Za płytę „Polovirus” współtworzoną z formacją Kury otrzymał nagrodę Fryderyka w kategorii muzyki alternatywnej. Był dwukrotnie nominowany do nagrody Paszporty Polityki w kategorii Muzyka. Mazzoll napisał również muzykę do nagrodzonego na Festiwalu Filmów Polskich w Gdyni filmu „Jutro będzie niebo” w reżyserii Jarosława Marszewskiego.
Plazmatikon powstał w Warszawie i jest zespołem, który swoje improwizowane utwory z pogranicza: avant pop, broken beat, lounge i nu jazz wykonuje na instrumentarium rodem zza żelaznej kurtyny – bit maszynach enerdowskiej Vermony oraz instrumentach klawiszowych legendarnej radzieckiej „Elektroniki” i polskiej „Unitry”. W połączeniu z fanatyczną gitarą i transowym basem muzycy tworzą unikalny brzmieniowy melanż, który na koncertach staje się podstawą do następnych muzycznych eksperymentów i improwizacji.
Plazmatikon koncertował na Festiwalu Muzyki Improwizowanej „art depot” w Gdańsku u boku Freda Firtha i Jurija Jaremczuka oraz na Free Form Festival, gdzie grał u boku Cold Cut, Chicks On Speed i Hooverophonic. Ponadto, dzięki udziałowi w projekcie „Tratwa Muzykantów – między Nowym Jorkiem a Sejnami”, Plazmatikon stworzył wspólny projekt z wybitnymi klezmerami spod znaku John’a Zorn’a: Michaelem Alpertem, Paulem Brody, Stuartem Brotmanem i Frankiem Londonem.
W czerwcu 2006 roku nakładem wytwórni eReM nagrania ukazała się płyta zespołu „Dźwięksystem”, a już niebawem, bo wiosną 2007 grupa planuje wydanie albumu „Dżemsesja.
GIOVANNI MIRABASSI & ANDRZEJ JAGODZIŃSKI TRIO
Giovanni Mirabassi – fortepian
Andrzej Jagodziński – akordeon
Adam Cegielski – kontrabas
Czesław „Mały” Bartkowski – perkusja
Giovanni Mirabassi – wybitny włoski muzyk. Na ukształtowanie jego drogi jazzowej wpłynęło spotkanie z pianistą klasycznym Aldo Ciccolinim, a także wspólny występ w jego rodzinnym mieście z Chettem Bakerem. W 1996 roku Mirabassi otrzymał nagrodę dla najlepszego solisty w Avignonie. Pierwsza płytę „En bonne er due forme” nagrał w duecie z Pierrem Stephenem Michelem, sławę jednak przyniosły mu dwie płyty: „Architectures” (1999) z Danielle Mancarelli i Luis Moutin oraz „Avanti”(2001).
W 2002 roku Mirabassi otrzymał wielce cenioną we Francji nagrodę jazzową Django d’OR.
Rok później nagrał wspólną płytę z Andrzejem Jagodzińskim pt. „Giovanni Mirabassi & Andrzej Jagodziński Trio”, która wydana dla wytwórni Dreadlines, także w Japonii, przez długi czas utrzymywała się na najwyższych pozycjach w sprzedaży płyt jazzowych. W roku 2006 równolegle w Polsce i Japonii ukazała się kolejna płyta „C-minor” nagrana w tym samym składzie.
Andrzej Jagodziński – absolwent Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. Pianista, kompozytor i aranżer, ma już ugruntowaną pozycję na polskim rynku jazzowym i jest chętnie zapraszany do udziału w koncertach i nagraniach innych twórców.
W latach 1975-1980 związany był z Orkiestrą Polskiego Radia i Telewizji w Warszawie. Punktem zwrotnym w jego karierze okazał się jednak rok 1979, kiedy to – jako pianista otrzymał nagrodę „Złota Tarka” w konkursie Old Jazz Meeting. Od tego momentu całkowicie związał się z jazzem i fortepianem. Jagodziński współpracował m.in. z Old Times i Swing Session (Henryka Majewskiego), Kwartetem Janusza Muniaka, Kwartetem Zbigniewa Namysłowskiego, Prowizorką Dżez Będ, String Connection, Quintessence, Kwartetem Tomasza Szukalskiego, grupą Polish All Stars (Jarosława Śmietany), Kwartetem Jana Ptaszyna Wróblewskiego. Od 1987 roku jest stałym akompaniatorem Ewy Bem.
W swej dotychczasowej karierze koncertował niemal na całym świecie, biorąc udział m. in. w Jazz Yatra – Bombay, Ost-West Nurnberg, Jazz in Europe-Paris, Skane Festivalen in Malmo, Edinburgh Art Festival, Ankara Music Festival, Leverkusener Jazz Tage, Istanbul International Festival, Ankara Music Festival. W 1993 roku stworzył zespół firmowany swoim nazwiskiem – Andrzej Jagodziński Trio. W 1994 ukazała się płyta Tria – „Chopin”, która uznana została przez czytelników pisma „Jazz Forum” za płytę roku, otrzymała nagrodę Polskiego Przemysłu Muzycznego – Fryderyk ’94 oraz nagrodę łódzkiego Stowarzyszenia Miłośników Muzyki Jazzowej – laur Melomani ’94. Andrzej Jagodziński wyróżniony został również nagrodą Programu Trzeciego Polskiego Radia – Mateusz ’94 za „Jazzowego Chopina i Poezję w Muzyce”.
MILO KURTIS & DRUM FREAKS
Milo Kutis – lider, djembe, okaryna, sanza, djederidoo
Janusz „Janina” Iwański – gitary, głos, instrumenty perkusyjne
Mateusz Pospieszalski – saksofony, klarnety. flety
Piotr Iwicki – piano, syntezatory, instrumenty perkusyjne
David Saucedo-Valle – conga, instrumenty perkusyjne
Apostolis Anthymos – gość specjalny, doskonale znany jako gitarzysta legendarnej grupy SBB
Milo Kurtis – multiinstrumentalista, grający na wszelkiego rodzaju instrumentach etnicznych, wywodzących się z różnych stron świata. Jest Grekiem z pochodzenia, dla którego Polska stała się ważnym miejscem pobytu, takim samym jak Ameryka, gdzie przebywał kilkanaście lat. W Stanach Zjednoczonych mieszkał najpierw w Nowym Yorku, później w Berkeley w Kalifornii. Występował tam w bardzo różnych zespołach grających muzykę od rocka, folku, muzyki etnicznej do free jazzu.
Przygodę z muzyką Milo Kurtis rozpoczął od występów z Grupą w Składzie na początku lat 70., grając w niej intuicyjną muzykę eksperymentalną. W 1972 roku wspólnie z gitarzystą Wojtkiem Waglewskim założył zespół Ya-Sou, odwołujący się do muzyki etnicznej i folkowej. Od 1975 roku, po odejściu z grupy Marka Jackowskiego, rozpoczął występy w legendarnej grupie Osjan. Niedługo potem w 1975 roku razem z Markiem Jackowskim założył jeden z najbardziej uznanych zespołów polskiej sceny Maanam. Równolegle przez półtora roku grał z Osjanem i z Maanamem. Milo Kurtis brał także udział w powstawaniu zespołu Izrael, grającego muzykę reggae, występował w funkowej grupie Zgoda, następnie w zespole Deuter oraz Voo Voo. Wielokrotnie występował z Tomaszem Stańko. Po trwającej 11 lat nieobecności Kurtis wrócił do Polski i w grudniu 1996 roku zorganizował koncert poświęcony pamięci Dona Cherry, zmarłego kilka miesięcy wcześniej.
Drum Freaks to ostatni projekt Milo Kurtisa, do którego zaprosił, oprócz polskich muzyków, instrumentalistów z Ameryki, Afryki i Grecji (Apostolis Anthymos, Wallis Buchanan – ex. Jamiroquai, Bob Stewart, Diamandis Mastrogianakis, Jorge Mascimento i inni). Tym samym stworzył zespół koncertowy o dynamicznym składzie, grający muzykę określaną mianem open music. Jest to muzyka erudycyjna, z wirtuozowskimi solówkami, improwizacją, skomplikowanymi rytmami, harmoniami, łącząca muzykę etniczną z elementami muzyki jazzowej, elektronicznej i klasycznej.
Po dołączeniu do zespołu Janusza „Yaniny” Iwańskiego profil grupy uległ zmianie. Pojawiło się więcej elementów melodyczno-harmonicznych. Muzycy zespołu nadal są otwarci na wszelkie wpływy. W ich muzyce zauważymy pierwiastki zaczerpnięte z różnych kultur świata, łączące się z improwizowanymi elementami muzyki jazzowej, elektronicznej i klasycznej.
Koncert Drum Freaks to muzyczna szczerość, rytuał rytmu, dźwięków i ciszy oraz wycieczka w świat magicznych zjawisk. Milo nazywa swoje koncerty podróżą dookoła mózgu
24 lutego (sobota), godz. 20:00
SING SING PENELOPE
Rafał Gorzycki – perkusja
Wojciech Jachna – trąbka
Daniel Mackiewicz –fender piano, organy, instrumenty perkusyjne
Patryk Węcławek – bas
Radek Nowicki – saksofon
Grupa Sing Sing Penelope 
powstała z transformacji psychodelicznej, jazz-rockowej formacji Jaskinia około 2000 roku. Jej muzycy wcześniej związani ze środowiskiem jassowym, coraz bardziej przesuwali się w kierunku jazzu. Debiutancki krążek grupy zatytułowany był po prostu ”Sing sing penelope”.
Każdy członek zespołu ma trochę inne korzenie muzyczne, co sprawia, że zespół dużo eksperymentuje z nowymi stylami i brzmieniami oraz przejawia wciąż świeże podejście do tworzonej muzyki. Jego członkowie przyznają się także do inspiracji dziełami Soft Machine, Milesa Davisa i Weather Report. Debiutancka płyta Sing Sing Penelope zaskakiwać może swym stylistycznym konserwatyzmem ale, w gruncie rzeczy, stanowi znakomitą warsztatowo i wiarygodną artystycznie próbę zmierzenia się z klasycznym idiomem jazz-rockowym – pojawiają się więc na nim momenty transowego uniesienia, wyrastające z tradycji elektrycznego jamu.
Zaraz po wydaniu tego pierwszego krążka, zespól dużo eksperymentował z nowymi dźwiękami, pomysłami metrycznymi i formą. Powstała z tego mieszanka niemal wybuchowa, którą usłyszymy na najnowszej płycie. Druga płyta zespołu Sing Sing Penelope pt. „Music For Umbrellas” zawiera w dużej części materiał koncertowy oraz improwizacje muzyczne.
Zespół Sing Sing Penelope został dostrzeżony przez prestiżowe media jazzowe na świecie, zbierając tym samym bardzo pochlebne opinie. Otrzymał zaproszenia na duże festiwale w Europie i USA oraz propozycje dystrybucji w Australii i Stanach Zjednoczonych. Gościem specjalnym festiwalu będzie aktor – Jan Nowicki.
MAREK STRYSZOWSKI & LITTLE EGOISTS
Marek Stryszowski – saksofon i wokal
Seba Bernatowicz – klawisze
Chris Bodzon – kontrabas
Tomek Grochot – perkusja
Czarek Chmiel – klawisze
Marek Stryszowski – początkowo członek zespołu Laboratorium, w którym nabywał muzycznego doświadczenia przez 16 lat. O wysokim poziomie twórczości tej grupy świadczy lista zdobytych nagród m.in. dla Marka Stryszowskiego Grand Prix w Lubelskich Spotkaniach Wokalistów Jazzowych w 1975 roku i w konsekwencji zaproszenie go na pierwszy światowy Festiwal Jazz Yatra w Bombaju. Marek Stryszowski, jako jedyny Europejczyk, w latach 1991-1995 zaczął grać i nagrywać z międzynarodowym zespołem Sharkiat – jednym z czołowych przedstawicieli gatunku zwanego world music. W tej grupie występowali muzycy z: Egiptu, Indii, Turcji, Pakistanu i Sudanu. W efekcie powstała płyta ”Camel Dance”.
Stryszowski to jednak nie tylko wokalista jazzowy i instrumentalista, lecz także zdolny kompozytor. W oparciu o młodych, wybijających się muzyków założył w 1986 roku grupę Little Egoists. „Mali Egoiści” zaczęli występować na prawie wszystkich ważniejszych festiwalach i koncertach w kraju i poza jego granicami. Swą